Neurospora crassa

Neurospora crassa é un tipo de mofo ou balor do pan da división Ascomycota. O nome do xénero significa "espora con nervios" en grego, referíndose ás características estriacións que presenta a súa espora. [1] No seu ambiente natural N. crassa vive principalmente en rexións tropicais e subtropicais.[2] Encontrouse vivindo sobre material vexetal despois de incendios.

Neurospora crassa utilízase como organismo modelo porque é fácil de cultivar e ten un ciclo de vida haploide que fai que a súa análise xenética sexa simple porque os caracteres recesivos se mostrarán na descendencia. A análise da súa recombinación xenética facilítase pola disposición ordenada dos produtos da meiose nas súas ascósporas. Secenciouse o seu xenoma completo, o que facilita os estudos.[3]

A primeira publicación que fala deste fungo é sobre unha infestación en panadarías francesas en 1843.[1] Edward Tatum e George Wells Beadle utilizaron N. crassa nos seus experimentos polos cales gañaron o Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina de 1958. Beadle e Tatum expuxeron N. crassa a raios X, causando mutacións. Despois observaron fallos nas vías metabólicas causados por defectos enencimas específicos. Isto levounos a propoñer a hipótese "un xene, un encima", que di que cada xene codifica unha proteína específica. A hipótese foi despois máis elaborada para vías encimáticas por Norman Horowitz, que tamén traballou con Neurospora. Como dixo Norman Horowitz en 2004:[4] "Estes experimentos fundaron a ciencia do que Beadle e Tatum chamaron 'xenética bioquímica'. Na práctica, probaron ser o punto de inicio do que se converteu na xenética molecular e de todos os desenvolvementos que seguiron a partir diso."

Utilízase activamente en investigación en todo o mundo. É importante na dilucidación de eventos moleculares implicados en ritmos circadianos, epixenética e silenciamento de xenes, polaridade celular, fusión celular, desenvolvemento, así como moitos aspectos da bioloxía celular e bioquímica.

No número do 24 de abril de 2003 da revista Nature publicouse o xenoma de N. crassa completamente secuenciado.[5] O xenoma ten unha lonxitude dunhas 43 megabases e comprende aproximadamente 10.000 xenes distribuídos en 7 cromosomas na dotación haploide. Está en marcha un proxecto para producir cepas que conteñan mutantes knockout de cada xene de N. crassa.[6]

  1. 1,0 1,1 Davis, Perkins (2002). "Neurospora: a model of model microbes". Nature Reviews Genetics 3 (5): 397–403. PMID 11988765. doi:10.1038/nrg797. 
  2. Perkins D. D.; Turner B. C. (1988). "Neurospora from natural populations: Toward the population biology of a haploid eukaryote". Experimental Mycology 12 (2): 91–131. doi:10.1016/0147-5975(88)90001-1. 
  3. Trans-NIH Neurospora Initiative
  4. Horowitz NH, Berg P, Singer M, et al. (xaneiro de 2004). "A centennial: George W. Beadle, 1903-1989". Genetics 166 (1): 1–10. PMC 1470705. PMID 15020400. doi:10.1534/genetics.166.1.1. 
  5. Galagan J.; Calvo S.; Borkovich K.; Selker E.; Read N. D.; et al. (2003). "The genome sequence of the filamentous fungus Neurospora crassa". Nature 422 (6934): 859–868. Bibcode:2003Natur.422..859G. PMID 12712197. doi:10.1038/nature01554. 
  6. Colot H.V.; Park G.; Turner G.E.; Ringleberg C.; Crew C.M.; Litvinkova L.; Weiss R.L.; Borkovitch K.A.; Dunlap J.C.; et al. (2006). "A high-throughput gene knockout procedure for Neurospora reveals functions for multiple transcription factors". Proceedings of the National Academy of Sciences, USA 103 (27): 10352–10357. Bibcode:2006PNAS..10310352C. PMC 1482798. PMID 16801547. doi:10.1073/pnas.0601456103. 

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy